Denkend aan thuis

(Door Ruth Alkema, 9-3-23)

Het thema thuis: misschien ligt het aan mij, maar ik vind het opvallend hoe vaak het in de kerk ter sprake komt. We zingen bijvoorbeeld geregeld “welkom in Gods huis”. Een prachtig lied, maar soms wringt het eerlijk gezegd ook een beetje, als ik me op dat moment even niet zo voel. Gelukkig komt het tegenovergestelde thema: “onderweg zijn” ook vaak ter sprake. Ergens is dat ook juist het mooie aan geloof, en het leven zelf: er zijn altijd dingen tegelijkertijd waar, die ogenschijnlijk niet samen gaan. Wij zijn thuis en wij zijn onderweg. Vandaag wil ik het hebben over een andere schijnbare tegenstelling: wij zijn thuis bij God en God is thuis bij ons.

Ik zal eerst even iets bekennen: laatst heb ik de hele preek volkomen gemist, want er was een zin in de lezing vooraf, die me zo raakte dat ik alleen nog maar daaraan dacht. Het begon met Johannes, die verbannen was, en zich dus waarschijnlijk niet thuis voelde en daarom erg verlangde naar een beter thuis. Vervolgens kreeg hij dat hele visioen, waar we een stukje uit lazen. Wat me nu opeens zo opviel was de zin: “Gods woonplaats is onder de mensen” (openbaring 21:3). Hier bleef ik dus bij hangen. Ik vond het zó liefdevol van God om dat verlangen van Johannes naar een beter thuis te beantwoorden met een “maar ik kom bij jou wonen”! Het typeert God dat hij ons verlangen beantwoordt met een omkering, die beter is, completer.

Het punt is, dat het verlangen naar een “beter thuis” bij God voor mijn gevoel iets mist, het lijkt toch een beetje een onderwaardering van het “thuis” dat ik nu wel heb, en geeft me een wat ontworteld gevoel. Juist doordat God hier zegt: “Ik wil bij jou wonen”, voel ik me enorm gewaardeerd en gekend en daarmee ook werkelijk welkom als mezelf. Het klinkt misschien vreemd, maar het lijkt erop dat God mijn gastvrijheid op prijs stelt.

Ik moet opeens (zoals zo vaak) weer denken aan mijn oma. Als ik érgens thuis was, dan was het bij haar. Maar omgekeerd kwam zij ook vaak bij mij, en waren de rollen omgekeerd. Het belangrijkste was natuurlijk de wederzijdse liefde, waardoor wij thuis waren bij elkaar.

Ik geloof oprecht dat God ook zo’n liefdevolle wederzijdse relatie met ons zoekt, en dat wij onszelf, maar Hem ook, tekort doen als wij dat niet durven te geloven. Gods huis, de plaats waar wij God zoeken en welkom zijn, is ook de ruimte waar wij God verwelkomen, en ons door Hem laten vinden.